شاید جالب باشد بدانید که تاریخ سکه های ایرانی به سال ها پیش، چیزی در حدود 2500 سال پیش باز می گردد. زمانی که کوروش بزرگ، ضرب سکه را باب کرد و در ادامه داریوش اول، سکه های قطور طلایی به نام «دَریک» را به وجود آورد. دریک ها وزنی استاندارد برابر با 8.4 گرم داشتند و برای ساخت آن ها از طلای با کیفیت و خالص استفاده می کردند، به گونه ای که خلوص آن را در حد 95.83% ارزیابی کرده اند!
همین عیار بالا باعث شهرت جهانی سکه های هخامنشی شد. بدین ترتیب سکه های دریک بسیار معتبر بودند و تا پایان دوره هخامنشی نیز ارزش و اعتبار خود را حفظ کردند. ارزش هر سکه دریک برابر با 20 سکه نقره بود و بر روی آن ها، معمولا دو تصویر ضرب می شد، یا عکس پادشاهی پارسی بر روی آن به چشم می خورد و یا کمانداری از ارتش شاهنشاهی که تیر و کمانی را حمل می کرد. البته ضرب سکه هایی با نقش کماندار در انتهای دوره هخامنشی و حدود قرن چهارم پیش از میلاد رایج شد. این سکه ها را دو دریکی می نامیدند.
از دیگر سکه هایی که در دوران 200 ساله پادشاهی هخامنشیان به جا مانده می توان به سکه های نیم دریکی، یک چهارم دریکی و سکه های نقره سیگل اشاره کرد.
در پیش رو یک نمونه از سکه های طلای دو دریکی می بینید. اگر خوب به روی سکه 2 دریک طلایی نگاه کنید، تصویری شاهی کمان به دست توجه شما را به خود جلب می کند که بر روی زمین زانو زده و تیردانی را نیز بر پشت خود حمل می کند. ضخامت این سکه طلای هخامنشی بیش از 0.5 سانتی متر بوده و قطر آن نیز بیش از 1.5 سانتی می باشد.
امروزه این سکه طلا دو دریکی در موزه ملک تهران نگهداری می شود و می توانید همه روزه به جز ایام تعطیل به بازدید آن بروید.
دوره تاریخی: امپراتوری هخامنشی
زمان ساخت: بین سال های 559 تا 330 قبل از میلاد
جنس: طلا با خلوص 95.83%
مشخصات: قطر: 1.7 سانتی متر ؛ ضخامت: 0.6 سانتی متر
محل نگهداری: موزه ملک، تهران
ساعات بازدید: معمولا 8:30 تا 16:45 (روزهای تعطیل ممکن است ساعات متفاوتی داشته باشد.)
